درس مناظره هاي انتخاباتي براي مسئولين

21 خرداد 1388

مناظره هاي انتخاباتي اين دوره اين حسن را داشت كه چند پله، كيفيت و سطح مبارزات انتخاباتي ايران را بالا برد. ديگر رقباي انتخاباتي به همديگر تعارف پرت نمي كردند و يا نمي گفتند كه تنها براي احساس وظيفه و خدمت آمده ايم و يا اين كه تنها به بيان نظرات كلي خود بسنده كنند. آنها حتي شديد ترين اتهامها را به همديگر و نيز مستقيما به حاميان رقبا وارد كردند آن هم در تلويزيون با آن تعداد بيننده.

كانديداها مجبور شدند يك برنامه هر چند سطحي جور كنند و به خورد طرفدارانشان بدهند و از طرف ديگر هر كدام از آنها غير از احمدي نژاد برنامه هايي را براي سيستم اداري كشور اعلام كردند كه در حقيقت يك تغيير drastic يا فاحش محسوب مي شود (مانند روش تقسيم پول نفت و يا فدرالي كردن اداره كشور). انگار كسي كه مي خواهد رييس جمهور بشود حتما بايد يك تغيير اساسي در سيستم اجرايي دولت بدهد.

اين موضوع به ميان مردم نيز كشيده شد و مبارزه هاي انتخاباتي و تلاشها براي راي جمع كردن با شور و حرارت هر چه تمام تر توسط خود مردم پيگيري شد. اما درسي كه اين موضوع براي مسئولين ما بايد داشته باشد اين است كه آنها حدود سي سال است كه همه را از ابراز نظر، انتقاد و هر گونه افشاگري و حتي صحبت در باره خطاهاي فاحش دست اندر كاران اجرايي بر حذر مي دارند و توجيه آنها نيز حفظ نظام، حفظ اسلام و يا مصلحت مملكت بوده است.

اما در اين دو هفته ديديم كه نه آسمان به زمين آمد نه كسي با كسي درگير شد و نه مملكت به هم ريخت. نمونه اش هم عبور جمعيت طرفداران يك كانديدا كه از مصلي خارج شده بودند از زنجيره سبز طرفداران كانديداي ديگر.

واقعيت اين است كه اگر بيان عقايد و نظرات آزاد باشد و در صدر آنها مطبوعات در پيگيري موضوعات آزاد باشند ديگر خود بخود كسي نمي تواند دست از پا خطا كند زيرا چشمان بيدار هفتاد ميليون ناظر روي كارش سنگيني مي كند. همانطور كه از اين پس نيز افراد كمتري جرات كانديدايي خواهند داشت.

اين حقيقت بايد درسي براي مسئولين باشد كه آزادي مردم براي بيان عقايد و آزادي مطبوعات مي تواند جلوي بسياري از اشتباهات كاري و يا خطاهاي اجرايي را در هر سطحي بگيرد و اين نظارت صدها بار بالاتر از نظارت بر عملكردها توسط پليس و يا نيروهاي امنيتي است.